In memoriam: Jan Verster II

Tjeerd Dijkstra vroeg Marina Roosebeek nog een aanvulling te schrijven op zijn stuk naar aanleiding van het overlijden van Jan Verster op 30 maart jl. De verjaardag van Jan op 29 juli jl. was de aanleiding voor de volgende overdenking:

Op de herdenkingsbijeenkomst van Jan op 3 april 2013 in de Amstelkerk in Ouderkerk, waar meer dan 400 mensen aanwezig waren, werd door de familie een beeld geschetst van Jan als vader van een grote familie. Vooral de jaarlijkse viering van zijn verjaardag in het huis in Italië werd door kinderen en kleinkinderen met warmte, liefde en humor geschetst.

Trees Verster vertelde me dat ook dit jaar Jan’s verjaardag met de hele familie in Italië is gevierd. Voor het eerst zonder Jan.

Eind zestiger, begin zeventiger jaren werkte ik bij Jan in het pand op de Keizersgracht, zoals door Tjeerd is beschreven. De grote architectenbureaus zoals VDL waren ook een soort families. Er werd niet alleen hard gewerkt, maar ook gezamenlijk op excursie gegaan en gefeest en lief en leed werd gedeeld. Jan had het vermogen jonge mensen een kans te geven binnen zijn bureau. Je werd in het diepe gegooid en leerde het vak al doende. De studie aan de Academie van Bouwkunst in combinatie met werken op een dergelijk bureau was het perfecte voorbeeld van learning by doing het uitgangspunt van de opleiding.

We werkten in die periode aan De Vrijhof, een complex in het centrum van de campus TU Twente, waarin bibliotheek, een theater en kantoren werden verenigd. Ton van de Pol was projectleider en samen gingen we wekelijks naar Twente. Jan gaf zijn medewerkers veel vrijheid ook in het ontwerp, maar hij stond altijd achter je als er problemen waren.

Mijn laatste project bij Jan was de inrichting van een kantine van de zwavelzuurfabriek van Ketjen, het huidige Albemarle in Amsterdam. Die fabriek is nu gesloopt.

Voor onderzoek naar wederopbouwbebouwing heb ik enkele jaren geleden een bezoek gebracht aan het Ketjen terrein. Nu de fabriek voor katalysatoren in de petrochemische industrie Albemarle. In de loop der tijd zijn veel gebouwen gesloopt, maar herkenbaar zijn de gebouwen van Merkelbach en Jan Verster nog steeds.

Graag hadden Jeroen Schilt, architectuurhistoricus bij BMA en ik nog eens met Jan de ontwikkeling van dit fabriekscomplex willen bespreken, ook om hem uit te horen over hoe het bouwen in zijn werk ging in die tijd. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.

Jan laat bij velen een onuitwisbare indruk achter. Niet alleen met zijn werk, maar vooral met zijn persoonlijkheid en de warmte en humor waarmee hij jonge architecten een kans gaf zich te ontwikkelen.