In memoriam: Corien Sparnaay en Kees Volger

Midden april werden tijdens een open ongeval in Frankrijk twee zeer geliefde leden van ons Genootschap uit het leven gerukt. Wie het geluk heeft gesmaakt met hen te reizen weet dat zij het ideale reisgezelschap waren. Wie in de omstandigheid was gast te mogen zijn in Luxemburg of Grancey-le-Château, wist zich te laven aan de warme gastvrijheid in een perfect doordacht interieur dat Corien creëerde. Met een fijn gevoel voor verhouding, materiaal en vooral kleur zijn de huizen een hemel voor de zintuigen.

De hemel kan er met deze twee wellicht aan winnen, maar onze wereld verliest aan kwaliteit zonder hen. De gulle lach van Corien, de altijd charmante Kees die met zijn kennis van het Europees bestuur menig discussie tot een echte gedachtenwisseling wist te maken.

We zullen het voortaan moeten doen zonder het orgelspel dat Kees wist te vervlechten in de vele excursies waar hij aan deelnam.

Corien werd geboren in Uithoorn als dochter van een juwelier en een kleuterjuf. Zoveel glanzende schoonheid en waardevolle kleinoden en verfijnde afwerking zullen hun sporen hebben achtergelaten.

Op de middelbare school leerde zij Kees als docent kennen.

Corien studeerde interieur aan de Rietveld Academie en ging na haar afstuderen werken bij Vera Schrader en vervolgens bij Enrico (Hendrik) en Luzia Hartsuyker.

Daar was zij verantwoordelijk voor het uitwerken van interieurontwerpen. Ze heeft zich in die periode onder andere bezig gehouden met het bejaardencomplex Zonnetrap in Rotterdam Lombardijen, één van de meest kleurrijke gebouwen binnen het oeuvre van het bureau.

Zij sprak met waardering over die tijd.

Uitgesproken kleuren zijn kenmerkend voor het werk van Corien. Daarvan getuigde haar veelvuldig gepubliceerd woonhuis in Leeuwarden. Haar toenmalige echtgenoot gaf - gekleed door Corien  - zijn eerste les op de Kunstacademie in Arnhem met één felblauwe en één felrode sok, de studenten hebben er nog jarenlang over gesproken. De reputatie was duidelijk gezet.

Nadien vervolgde zij haar carrière bij de Nederlandse Spoorwegen en vervolgens bij Muller Gout Projectinrichting.

Uit de tijd van de NS dateert het interieur van het restaurant in het station Maastricht. AetA bezochten dat in oktober 1991 .Corien was een meester in het uitleggen van de tekortkomingen in het ontwerp. Anderen zagen vooral de plezierige ruimte, het licht en de kleur, en de goede routing in een historische context.

De werkzaamheden bij Muller Gout bleken minder inspirerend. Ondertussen leefde zij zich als interieurarchitect uit in haar ingenieus verbouwde woning in de Rustenburgerstraat. Later volgde een appartement in Amsterdam Zuid, dat Kees en Corien gebruikten als pied-à-terre voor het duurzame verblijf in Frankrijk.

Corien was AetA-lid vanaf 1988 en tussen 2001 en 2008 actief lid van het bestuur. Behalve het succesvolle bezoek aan het ING HOUSE organiseerde zij vooral buitenlandse excursies, waaronder de grote reizen naar Brazilië en India.

Europese studiereizen zoals naar Bordeaux, Wenen en Graz, Edinburgh en Glasgow, organiseerde zij met hulp van andere leden, maar Corien entameerde en coördineerde vanuit het bestuur nog vele andere reizen.

Een perfecte organisator en altijd de rust zelve.

Ooit ging er iets fout met de koffers van Kees en Corien tijdens de eerste reis naar India. De nagezonden koffers arriveerden ondanks de belofte van de vliegmaatschappij stelselmatig een dag te laat op de volgende bestemming en werden uiteindelijk pas weer thuis in Amsterdam afgeleverd. Geen moment was daar paniek of uiting van ongenoegen; Corien was elke dag onberispelijk gekleed in de juiste kleur, textuur en stemming.

Ook was zij een voortreffelijke kok. Door deze combinatie heeft zij bij vrienden en collega’s maar ook bij haar gasten in de chambres d’hôtes in Grancey-le-Château een onvergetelijke indruk gemaakt.

Zij overleed op 25 april jongstleden, haar echtgenoot Kees ruim een week later op 5 mei.

Cees Brandjes, Rainer Bullhorst

Op vrijdag 16 mei worden Corien en Kees begraven. De familie stelt het op prijs dat AetA-leden, als zij willen, hierbij aanwezig zijn. Voor details zie hun overlijdenskaart. Daar is ook een wenskaart aan verbonden.