Necrologie | Otto van Dijk (1946-2021)

In memoriam Otto van Dijk (1946-2021)

Na een donker tijdperk, waarin AetA zelfs bijna werd opgeheven, startte in 1982 een nieuw bestuur en een nieuwe bloeiperiode van de vereniging. Otto zat in dit bestuur van 1985 tot en met 1988 en was zeer actief.

In die jaren leerde ik hem als medebestuurslid kennen als een hele gezellige, joviale makker, waar je goed mee kon borrelen en vooral discussiëren over architectuur, zijn grote passie. Op de rouwkaart werd hij terecht omschreven als “architect in hart en nieren”.

In Horssen had hij een waar paradijs ontworpen voor zijn vrouw Anne-Marie, hun twee dochters en zijn bureau. We werden er warm onthaald en verbaasden ons over de mate waarin hij werkelijk ieder detail van het huis had uitgewerkt.

Zijn grote inzet voor AetA stopte niet toen hij het bestuur had verlaten, zoals blijkt uit de beschrijving van Roeland hierna. Zijn typeringen van Otto gaan evenzeer op voor zijn beginperiode bij AetA.

Joost de Haan

Otto kwam bij mij pas éçht bewust “in beeld” tijdens onze excursie naar Istanbul, in november 2007. En dát terwijl hij al sinds de 80-er jaren een markant en actief lid van AetA was en ik sinds 1992 toch regelmatig deelnam aan (internationale) excursies. Wij hebben tijdens die trip veel met elkaar opgetrokken en erg veel gelachen. Wat ik leuk aan Otto vond was zijn enthousiasme, zijn beetje provinciale onbevangenheid en zijn enorme oog voor kwaliteit en detail. Niet voor niets was hij een groot bewonderaar van Carlo Scarpa. Dat was ook aan zijn eigen huis, annex bureau in Horssen te zien, waar wij een keer vergaderden ter voorbereiding van een excursie. Alles tot de laatste millimeter ontworpen en uitgevoerd, veel kunst, design en práchtige meubels. Otto was een “veelvraat”, letterlijk en figuurlijk. Hij wist encyclopedisch veel, kon leuke verhalen uit de oude doos van AetA vertellen en lustte daarbij ook een hapje. Bij dat vele moesten wij (Peter Sas en ik) hem soms bij de voorbereidingen van de twee excursies, die wij met zijn drieën hebben georganiseerd (Riga in mei 2017 en Cork/Dublin in mei 2018), een beetje terugfluiten. Dan wilde hij teveel op een dag, teveel projecten én teveel kilometers. Zo ook op de Riga-trip, daar wilde Otto, na een volle dag, ook nog langs een prachtig vakantiehuis, een verbouwd voormalig pompstation. Mooi gelegen op een kunstmatige pier bij het kustplaatsje Kaltene. Erg bijzonder, maar dat betekende wél een ruim 1,5 uur durende heenreis, voor 23 man/vrouw zelf eten kopen en meenemen, dat aldaar klaarmaken en nuttigen en dan weer 1,5 uur voor de terugreis. Dat hebben wij toen maar niet gedaan. Dat zag Otto uiteindelijk ook wel in en die flexibiliteit zegt veel over hem. Wij zullen zijn aanwezigheid tijdens de komende AetA activiteiten zeker missen.

Roeland Dreissen