door:
September 2014
Het ‘massieve theepot’ debat in Delft in 1979 was mijn eerste ervaring met de laatste redetwisten binnen de ‘Forum groep’. Aldo van Eyck bekritiseerde op onnavolgbare wijze het ontwerp voor de bibliotheek van Rotterdam van Carel W. zoals hij hem toen steevast noemde. Weeber had zijn ontwerp nonchalant gepresenteerd en bijna achteloos verwezen naar de tezelfdertijd lopende ontwerpopgave van Claes Oldenburg voor een Mickey Mouse museum op basis van een puntenslijper. Dat het ontwerp van Weeber voor de bibliotheek verder een prachtig ontwerp was met ruimtelijke doorzichten en wellicht ook een Kahneske uitwerking, mocht niet deren. Alleen al het idee dat je een gebouw zou baseren op een dergelijke gedachte maakte Aldo woedend en er deed zich een kleine herhaling voor van zijn eerdere uitbrander bij de RIBA inEngeland, beter bekend onder de naam ‘rats posts and other pests’. Over het zeer matige ontwerp van Bakema voor de bibliotheek werd met geen woord gerept. Het waren volgens mij de laatste stuiptrekkingen van een onderwijsopvatting die werd gedomineerd door ‘het verhaal van een andere gedachte’ en op het punt stond om na 20 jaar te worden vervangen door ‘weer een nieuw verhaal’. Het in Delft doorgeschoten denken over architectuur zonder beeld, kreeg een vervolg in het omarmen van het Postmodernisme dat in de Stylos-lezingenreeks, georganiseerd door Peter Loerakker, de deuren openzette voor ‘opnieuw andere gedachten’. Er kwam ruimte om te begrijpen waar ‘The New York Five’ met o.a. Richard Meier, Peter Eisenman en ook Charles Jencks mee bezig waren. De ‘Tessiner School’ met Mario Botta en Luigi Snozzi maar ook Mathias Ungers, Rob en Leon Krier werden niet genegeerd. Ondertussen deed Rem Koolhaas in Amsterdam bij ‘architectuurgalerie’ Luce van Rooy goede zaken door zijn schetsen voor 25 gulden per stuk te koop aan te bieden, alles onder het mom dat architectuur niet alleen gaat over de gebouwde resultaten maar vooral het ontwerpproces behelst dat eraan vooraf gaat.
